Bart van Schijnel van de Môskant

Schrijver Anton Coolen beschrijft onze vestigingsplaats Lith treffend in Dorp aan de Rivier. Het boek gaat over de veranderingen die de Maasverbeteringswerken in de jaren dertig van de vorige eeuw met zich meebrachten. Wij zijn nog altijd een hecht Maasdorp, maar de tijd schrijdt voort. Het ‘ dorp aan de rivier’ is inmiddels uitgebreid met een nieuwbouwwijk, waar ik ben gaan wonen, en het gemeentehuis is getransformeerd tot basisschool. Het is mooi om te zien dat de school steeds drukker wordt bezocht. Mensen blijven hier vaker wonen in plaats van weg te trekken naar de naburige steden ’s-Hertogenbosch en Oss.

Ons kantoor is tegenover de basisschool gevestigd, op het Marktplein. Een gezellige plek waar de terrassen ’s zomers vol zijn. Toeristen komen hier graag om langs de mooie Maas te fietsen. We mogen ook niet klagen over het regionaal verenigingsleven. Er zijn voetbal- en tennisclubs, die we van harte sponsoren, en verbazingwekkend veel toernooien en festivals. Het Môskant -Maaskant in dialect- Snert Toernooi is elke winter weer tennissen en smullen. Ook leuk zijn het Mennus Toernooi, voetbal en muziek, in het nabijgelegen Maren-Kessel en Eagle Eye muziekfestival in Lithoijen. We dragen daar graag aan bij, al wordt er nu veel afgelast vanwege de coronamaatregelen.

Het jaarlijkse Gerben van Schijndel jeu-de-boules-toernooi heeft uiteraard een bijzondere plek in mijn hart. De naamgever, mijn broer Gerben, overleed in 2004 aan de gevolgen van een hart- en longafwijking. Samen met mijn vader stond hij aan de basis van ons kantoor. Gilde Sint Lambertus organiseert het toernooi op eigen terrein en de opbrengst gaat naar een passend goed doel. Ook Nh1816 heeft tweemaal bijgedragen aan de sponsoring van het toernooi. We vinden het belangrijk om direct wat voor de lokale samenleving te doen, daarom doneren we een bedrag aan de buurtbus. Vrijwilligers brengen de jeugd en oudere mensen naar de omliggende steden. Ander openbaar vervoer is hier niet.

Mijn vader begon voor zichzelf omdat hij weer een persoonlijke band met klanten wilde opbouwen. Als bankmedewerker kreeg hij in het dorp steeds vaker te horen: ‘kende gij mij niet meer of zo?’ Dat stak. Zelf heb ik in 2003, na een hbo-opleiding in de commerciële richting, een stoel gepakt om bij mijn vader en broer te gaan zitten. Sinds 2013 ben ik eigenaar van het kantoor, waar inmiddels vijf medewerkers werken. Over vijf jaar wil ik eigenlijk nog hetzelfde kantoor runnen, wellicht met een adviseur erbij. We willen laagdrempelig en klantgericht blijven. Er wordt al zoveel om ons heen gefuseerd. Een jaarlijkse groei van het klantenbestand met tien procent zou mooi zijn, maar dan uitsluitend door autonome groei, niet door overnames van portefeuilles.

Je weet dat jongeren opgroeien met een smartphone, dus verdere digitalisering valt niet te stuiten. Moet je ook niet willen, ik denk dat een persoonlijke aanpak en slimme digitale oplossingen goed te combineren zijn. Zo zijn we bezig met Validat, met deze module kunnen wij onze klanten eenvoudig online identificeren. Door in te loggen via iDIN kan dit op een betrouwbare en veilige manier gebeuren. Het efficiënt verzamelen van gegevens in het voortraject levert meer tijd op voor het daadwerkelijke advies.

Mijn tip aan klanten: verzeker vooral de risico's die je zelf niet kunt dragen en houd samen met ons polissen up-to-date. Op die manier houd je kosten beheersbaar en ben je toch uitstekend beschermd.